Κοινή ονομασία: Λεβάντα
Ονομασία στο έργο του Ελύτη: Λεβάντα.
Επιστημονική ονομασία: Lavandula.
Οικογένεια: Χειλανθή
Περιγραφή:
Πρόκειται για φυτό φρυγανώδες και πολύκλαδο, με όρθιους βλαστούς που φύονται από τη
βάση. Είναι, συνεπώς, θάμνος, με ύψος 30 έως 80 εκατοστά. Έχει
γκριζοπράσινα φύλλα, στενά ως λογχοειδή. Οι ανθοφόροι βλαστοί καταλήγουν σε
ταξιανθία τύπου στάχεος.
Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην
οικογένεια των Χειλανθών Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει
γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται
στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες.
Ιστορία:
Στα αρχαία χρόνια τη λεβάντα την χρησιμοποιούσαν κυρίως σε εντριβές, σε
περιπτώσεις δερματικών παθήσεων ενώ οι Ρωμαίοι την πρόσθεταν στο νερό του
μπάνιου.
Συστατικά :
Οι ανθισμένες κορυφές παράγουν ένα άχρωμο αιθέριο έλαιο, πολύ αρωματικό που
περιέχει οξική λιναλίνη.
Ιδιότητες:
Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται
στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές
ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η
λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές
από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό. Θεωρείται από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για
εγκαύματα και τσιμπήματα.
Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη
σαπωνοποιία και στη φαρμακευτική ως τονωτικό και αντικαταρροϊκό. Κύριο
συστατικό του είναι η χημική ένωση οξικό λιναλύλιο. Εκτός αυτού, περιέχει αλκοόλες.
Αναφορές στο έργο του
ΕΛΥΤΗ:
Αναφέρεται στην ποιητική
του συλλογή με τίτλο : << Άξιον Εστί >> , στον στίχο 25,
σελίδα 20 και συγκεκριμένα
στον στίχο <<Λίγο μόλις πυράκτωσε τις κορφές αλλά αδαγκωτό πράσινο στις
ρεματιές το χόρτο κάρφωσε μέντα λεβάντα λουΐζα και μικρές πατημασιές
αρνιών…>>
Βιβλιογραφία-Πηγές:
Εγκυκλοπαίδεια << Ο
κόσμος των φυτών και των ζώων>>
